Η επιφάνεια λείανσης χρησιμοποιείται για την παραγωγή λείου φινιρίσματος σε επίπεδες επιφάνειες. Πρόκειται για μια ευρέως χρησιμοποιούμενη λειαντική διαδικασία κατεργασίας στην οποία ένας περιστρεφόμενος τροχός καλυμμένος με τραχιά σωματίδια (τροχός λείανσης) κόβει τσιπ μεταλλικής ή μη μεταλλικής ουσίας από ένα κομμάτι εργασίας, κάνοντας μια όψη επίπεδη ή λεία.
Η επιφάνεια λείανσης είναι η πιο κοινή από τις εργασίες λείανσης. Είναι μια διαδικασία φινιρίσματος που χρησιμοποιεί έναν περιστρεφόμενο λειαντικό τροχό για να εξομαλύνει την επίπεδη επιφάνεια μεταλλικών ή μη μεταλλικών υλικών για να τους δώσει μια πιο εκλεπτυσμένη εμφάνιση αφαιρώντας το στρώμα οξειδίου και τις ακαθαρσίες στις επιφάνειες των κομματιών εργασίας. Αυτό θα επιτύχει επίσης την επιθυμητή επιφάνεια για λειτουργικό σκοπό.
Ο επιφανειακός μύλος αποτελείται από λειαντικό τροχό, συσκευή συγκράτησης εργασίας γνωστή ως τσοκ, και παλινδρομικό ή περιστροφικό τραπέζι. Το τσοκ συγκρατεί το υλικό στη θέση του κατά την επεξεργασία του. Αυτό μπορεί να γίνει με έναν από τους δύο τρόπους: τα σιδηρομαγνητικά τεμάχια συγκρατούνται στη θέση τους από ένα μαγνητικό τσοκ, ενώ τα μη σιδηρομαγνητικά και μη μεταλλικά κομμάτια συγκρατούνται στη θέση τους με κενό ή μηχανικά μέσα. Μια μηχανική μέγγενη (κατασκευασμένη από σιδηρομαγνητικό χάλυβα ή χυτοσίδηρο) τοποθετημένη στο μαγνητικό τσοκ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη συγκράτηση μη σιδηρομαγνητικών τεμαχίων αν υπάρχει μόνο μαγνητικό τσοκ.
Παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη στην επιφάνεια λείανσης είναι το υλικό του τροχού λείανσης και το υλικό του κομματιού που επεξεργάζεται.
Τυπικά υλικά τεμαχίου εργασίας περιλαμβάνουν χυτοσίδηρο και μαλακό χάλυβα Αυτά τα δύο υλικά δεν τείνουν να φράξουν τον τροχό λείανσης κατά την επεξεργασία. Άλλα υλικά είναι αλουμίνιο, ανοξείδωτο ατσάλι, ορείχαλκος και μερικά πλαστικά. Κατά την άλεση σε υψηλές θερμοκρασίες, το υλικό τείνει να εξασθενεί και τείνει να διαβρώσει. Αυτό μπορεί επίσης να οδηγήσει σε απώλεια μαγνητισμού σε υλικά όπου αυτό ισχύει.
